چگونه به سوباتان برویم؟
برای همه ما کم و بیش پیش آمده که خسته و کلافه از زندگی شهری و دردسرهایش، دلمان می خواهد چند روزی به جایی برویم که به دور از همه چیز، چند روزی را تمدد اعصاب کنیم.
اگر به این مرحله رسیده‌اید پیشنها ما برای شما سفر به منطقه سوباتان است. اینجا همان جایی است که آرزویش را دارید. روستایی بدون دکل برق و آنتن‌های موبایل! بدون صدای ماشین، بوق و ازدحام. اینجا سرزمین شگفتی‌ها همان جایی است که مخابرات برای هر کسی شماره‌تان را بگیرد، این پیغام را ارسال می کند:”مشترک مورد نظر در دسترس نمی‌باشد”!
یک منطقه ییلاقی سرسبز که تا چشم کار می‌کند، چمنزار و گلزار است و چشمه‌های گوارایش، کلبه‌های چوبی، دام‌ها و اسب‌هایی که این طرف و آن طرف می‌روند و صدایشان فضا را پرکرده و چادرهای عشایر، بخشی از هویت اینجا به حساب می‌آیند. کلبه‌های چوبی که با چوب بلوط ساخته شده‌اند و با چوب‌های نازکتری به اسم پلک پوشانده شده‌اند، با پنجره چوبی‌شان منظره بی‌نظیری را به وجود آورده‌اند، انگار که مثلا از روستایی در سوئیس سردرآورده باشید.
همچنین بخوانید: چگونه ارزان سفر کنیم؟
چگونه برویم؟
برای رسیدن به سوباتان، قبل از رسیدن به لیسار از هر شهری که هستید باید به رشت برسید. از رشت به هشت پر بروید و از هشت پر به سمت جاده اق‌اولر. البته در هشت پر باید خودروهای شخصی‌تان را جایی پارک کنید و با نیسان‌های محلی به سمت سوباتان رفته و در بازار محلی آن پیاده شوید.
این روستای تاریخی، محل سکونت خانواده‌هایی است که فقط در بهار و تابستان می‌توانند در آن جا بمانند، زیرا این منطقه زمستان‌های بسیار سختی دارد و بارش برف در این فصل بسیار سنگین است، لذا دو فصل بهار و تابستان، بهترین زمان برای سفر به سوباتان است. شاید بگویید سوباتان به چه معنی است؟! برخی معتقدند به دلیل وجود حفره‌ای در این منطقه که سیلاب‌های اطراف در آن فرو می‌رود، این منطقه به این نام یعنی سوباتان محل فرو رفتن آب معروف شده. عده دیگری هم معتقدند سو به تالشی یعنی گلپر و وتون یعنی روییدن؛ بنابراین از آنجایی که در این منطقه گلپر زیادی می‌روید، تالشی‌ها اسم این ییلاق را سواتون یا سووتون گذاشته‌اند.
گردش در سوباتان
یکی از جاهایی که وقتی به منطقه سوباتان می‌روید باید به آن سری بزنید، دریاچه نئور است که در ۱۹ کیلومتری سوباتان قرار گرفته. این دریاچه بلندترین دریاچه یخچالی به جا مانده ار دوران باستان است و بزرگترین دریاچه آب شیرین منطقه هم محسوب می‌شود. عمق آن از ۳ تا ۸ متر است و اگر اهل ماهیگیری هستید، بهتر است با خودتان وسایلش را همراه داشته باشید که اینجا ماهی قزل آلای رنگین‌کمانی فراوانی دارد. آبشار ورزان در ۴ کیلومتری شمال غربی سوباتان هم جای دیدنی دیگری است. آب رودخانه ورزان از شاخه‌های اصلی رودخانه لیسار که از چشمه‌های ییلاق‌ها سرچشمه می‌گیرد، در مسیرش، آبشاری حدود ۳۰ متری را به وجود می‌آورد. آلچاق که پارک طبیعی آلوچه‌های وحشی‌ست و بوته‌های آلوچه را در آن از نزدیک می‌توان دید از دیگر جاهاست. این جنگل‌ها در قسمت غربی جنگل‌های لیسار واقع شده و با آلوهایش رب و لواشک درست می‌کنند.
همچنین بخوانید: چگونه هیچهایک کنیم؟
در سوباتان چی بخوریم؟
آبشار ورزان یکی از نقاط دیدنی اینجاست. اگر به سمت آبشار بروید چند رستوران با میز و صندلی‌های چوبی می‌بینید که غذاهای محلی و کباب بره به مشتریانشان ارائه می‌دهند، اینجا همان بازارچه سنتی منطقه است.
سوجا دیله به معنی خوراک آبدار که با گوشت پرچرب گوسفند درستش می‌کنند، غذاییست که در سوباتان طرفدار زیاد دارد. گوشت گوسفند را ریز ریز در مخلوطی از روغن و کره سرخ می‌کنند. بعد کمی‌ماست روی آن می‌ریزند و روی حرارت ملایم می‌گذارند تا جا بیفتد. در سوباتان تا دلتان بخواهد دام هست. جلوی هر مغازه یک گوسفند آویزان کرده‌اند و هرجایش را که بخواهید جلویتان با چاقو می‌برند و کبابش می‌کنند. بره یکی از لذیذترین چیزها در اینجاست. پِندیرَه ویسوج یا پنیر سرخ شده یکی دیگر از چیزهایی‌ست که باید امتحانش کنید. پنیر تازه را که جوشانده‌اند در روغن سرخ می‌کنند و با برنج می‌خورند.
یکی دیگر از غذاهای این ییلاق، گوزِلی بریان یا بره بریان است. بره کامل را در آب می‌پزند و بعد شکمش را با گردو، سبزی محلی و ادویه پر می‌کنند و نتیجه، غذایی می شود بسیار لذیذ. این غذا را خود اهالی سوباتان در جشن‌ها می خوردند.
در سوباتان زنانی را می‌بینید که در کنار کلبه‌ها نشسته‌اند و نان می‌پزند و این یکی از دیدنی‌ترین چیزهای این ییلاق است. سوباتانی‌ها نانی دارند به اسم سوجانون. برای پختن این نان بعد از داغ شدن ساج، چونه‌های خمیر را که قبلا آماده شده با وردنه روی تخته مخصوص خمیرگیری به شکل دایره درمی‌آورند و آن را روی ساج می‌گذارند. نان کومبه را هم امتحان کنید. برای درست کردن این نان، خمیر را چانه گرفته و پهنش می‌کنند. بعد خمیر را روی خاکستر داغ آتش می‌گذارند و رویش را هم با خاکستر داغ می‌پوشانند. نان از دو طرف بالا و پایین پخته و سرخ می‌شود. بعد از پختن با پارچه تمیزی خاکسترهای آن را پاک و با روغن محلی رویش را چرب می‌کنند و با شیر یا چای می‌خورند.
کجا اتراق کنیم؟
برای اقامت در سوباتان می‌توانید روی خانه‌های روستایی حساب کنید. اگر خانه‌های روستایی را برای اقامت انتخاب کنید، وعده غذاییتان را هم می‌توانید همان‌جا بخورید. البته باید بدانید که این خانه‌ها برق و گاز ندارند و برق در بعضی خانه‌ها از موتور برق تامین می‌شود. بیشتر آن‌هایی که این منطقه را برای سفر انتخاب می‌کنند، کمپ می‌کنند و وسایل کمپینگ هم همراه دارند. از آنجایی که این منطقه در ۳۶ کیلومتری تالش واقع شده می‌توان به هتل‌های تالش هم برای ماندن فکر کرد.