گردشگری ایران انگار در سال گذشته دچار یک انقلاب اساسی شده است. هتل‌های چهار و پنج ستاره اغلب شهرهای دیدنی ایران تا پایان پاییز رزرو شده و از هم‌اکنون برای سال جدید میلادی که از دی‌ماه آغاز می‌شود، تقاضاها در حال ارسال به اقامتگاه‌های گردشگری کشور است.
اما طبیعتا با افزایش تعداد گردشگران، تهدیدهای این مقوله نیز افزایش پیدا می کند؛ تهدیدهایی که بخشی از آن از نوع امنیتی است و ممکن است از سوی همین گردشگران متوجه کشور شود اما این مقوله موضوع یادداشت حاضر نیست بلکه خطری است که امنیت گردشگری و احیای وجهه بین المللی ایران در این مقوله را تهدید می کند و به نظر می رسد باید مورد توجه جدی تر مسئولان امنیتی و انتظامی کشور قرار گیرد، مانند اتفاقی که چند روز قبل برای چهار گردشگر فرانسوی به وجود آمد و دو سارق سابقه دار با یک ترفند حرفه ای اقدام به سرقت اموال این گردشگران کردند البته پلیس در اقدامی شایسته پس از دستگیری سارقان به نحو مقتضی از گردشگران نیز دلجویی به عمل آورده است اما آنچه از این دلجویی مهم تر است آن که مجازات مجرمانی که با این دست جرایم، امنیت گردشگری و سرمایه گذاری کشور را به مخاطره می اندازند باید به اندازه ای سنگین باشد که به معنای واقعی کلمه بازدارندگی آن مفهوم پیدا کند.
مجرمی که علیه یک گردشگر خارجی اقدامی انجام می دهد در واقع علیه امنیت اقتصادی و سرمایه گذاری کشور فعالیت کرده است و طبیعتا مجازات چنین فردی با کسی که جرمی را علیه یک ایرانی انجام می دهد، می تواند متفاوت باشد.
به نظر می رسد قانون نیز دست مجریان را در این زمینه باز گذاشته و از این لحاظ محدودیتی نباید وجود داشته باشد.
با توجه به فضاسازی منفی چند دهه اخیر رسانه های خارجی علیه کشورمان، کوچک ترین اخبار منفی می تواند بازتاب یبن المللی زیادی داشته باشد و امنیت گردشگری کشور را به مخاطره بیندازد.
اتفاقا رونق اخیر ایجاد شده در صنعت گردشگری کشور فرصت بسیار مناسبی است که این تصویر منفی به بهترین شکل از اذهان پاک شود؛ چیزی که تقریبا قریب به اتفاق جهانگردان خارجی که ایران را دیده اند، نسبت به آن اذعان دارند.
به هر حال سال گذشته 4.5 میلیون گردشگر خارجی وارد ایران شده اند و هر گردشگر با ورود خود به طور متوسط حدود 1500 دلار هزینه می کند. کدام کشوری است که از این درآمد قابل توجه چشم پوشی کند؟
حمید اسدی – جام جم