موزه شوش باید پس از موزه ملی بهترین و علمی ترین موزه در ایران باشد از این رو بازسازی و گسترش آن با اشیای تاریخی موجود در دهلیزهای قلعه شوش دراولویت قرار گرفت.
به گزارش خبرگزاری مهر، عباس علیزاده مسوول ساماندهی اشیای تاریخی فرهنگی قلعه شوش و باستان شناس پیشکسوت امروز چهارشنبه با بیان این مطلب از آغاز فصل هفتم ساماندهی اشیای باستانی و نوشتاری انبار شده در قلعه شوش خبر داد.
وی با بیان اینکه این کار پژوهشی در ۶ فصل گذشته توسط عبدالمجید ارفعی در قالب شناسایی ، خواندن و ساماندهی ۲ هزار و ۷۰۰ آجر نوشته انجام گرفت، افزود: کاردر پایگاه شوش بسیار فراتر از نجات، طبقه بندی و تاریخ گذاری اشیاء در انبارهای قلعه شوش است، زیرا شوش در جهان باستان از اهمیتی ویژه برخوردار و مهم ترین شهر ایران باستان بوده است.
علیزاده با اشاره به مسکونی بودن منطقه خوزستان از هزاره هشتم پیش از میلاد تصریح کرد: تا پایان دوره ساسانی در ایران خوزستان مهم ترین نقش را در شکل گیری دهکده های اولیه،پیچیدگی های اجتماعی،اقتصادی،سیاسی، و شهرنشینی داشته است.
این باستان شناس افزود: گرچه گام های نخستین این تحولات دوران ساز در کانون های جمعیتی دیگر مانند چغابنوت، چغامیش و ابوفندوه برداشته شد، اما هیچ کدام تداوم فرهنگی شوش که از هزاره پنجم مستقر شده را نداشته اند.
این استاد ایرانی دانشگاه شیکاگو تصریح کرد: به همین دلیل شوش یکی از معدود مکان های باستان است که پس از گذشت ۶ هزار و ۴۰۰ سال هنوز به حیات خود ادامه می دهد.
علیزاده خاطر نشان ساخت که افزون بر این، شوش برای حدود ۴ هزار سال پایتخت سلسله های سیاسی در ایران بوده و به همین دلیل در تاریخ جایگاهی رفیع دارد، با وجود این، بی دقتی هیات های فرانسوی تا ۴۵ سال پیش سبب تخریب آثار معماری و باستان شناختی فراوان در این شهر باستانی شده بود.
این باستان شناس اظهار داشت : اگرچه با آمدن ژان پرو باستان شناس فرانسوی تراژدی تخریب شوش توسط اسلاف وی تا اندازه ای زیاد توسط او و همکارانش مهار شد، اما حجم عظیم کار هیات باستان شناسی فرانسه و ترک ناگهانی این هیات در ۱۳۵۸ سبب شده تا انبوهی از مواد و داده های باستان شناسی که برخلاف دوران پیش از ژان پرو به گونه ای روشمند و علمی کاوش و ثبت شده بود در انبارهای شوش از دسترس پژوهشگران محلی، ملی و بین المللی دور بماند.
او افزود: گذشته از این چند بار دخالتهای کارناشناسانه سبب شده بود که نه تنها نظم بایگانی این اشیا آشفته شود و انبوهی از داده های لایه نگاری از میان برود، بلکه غفلت در نگهداری اشیا در انبارهای مخروب و مرطوب سبب آسیب شدید به مواد باستانی شده بود.
این باستان شناس پیشکسوت کار گروه پژوهش را تنها به نجات اشیا و تاریخ گذاری آنها محدود ندانست و افزود: ازین رو این گروه با همکاری مسقیم نیروهای پراستعداد محلی در نظر دارند تا شوش را به یک پایگاه پژوهشی در سطح بین المللی و همسنگ با مهمترین کانون های پژوهش باستان شناسی اروپایی و آمریکایی مبدل سازند.
به گفته علیزاده پس از تشکیل و ساماندهی چنین کانون پژوهشی در شوش، مواد باستان شناختی و آرشیوی برای پژوهشگران و دانشجویان فراهم خواهد شد تا بنیاد کتاب ها و مقاله های علمی و رساله های گوناگون فوق لیسانس و دکترا شود.
به گفته او بعد دیگر برنامه شامل بازسازی و گسترش موزه شوش با موادی است که در دسترس است و سال هاست در دهلیزهای قلعه شوش در اسارت هستند.
علیزاده اظهار داشت: با توجه به اهمیت شوش و غنای مواد باستانی آن، موزه شوش باید پس از موزه ملی بهترین و علمی ترین موزه در ایران باشدزیرا موزه شوش، اشیای آن و به ویژه توصیف های همراه تنها راهی است که به تپه های خاکی این کانون مهم باستانی و تاریخی جان داده و آنرا نه تنها برای اهالی خوزستان بلکه برای گردشگران ملی و بین المللی و حتی پژوهشگران زنده خواهد کرد.
او تصریح کرد:در انجام این طرح بزرگ آموزش و تقویت نیروهای با استعداد محلی در اولویت است و تا امروز با گذشت دو ماه دانش نیروهای محلی شوش به شدت افزایش یافته است به گونه ای که پس از پایان کار اعضای این گروه می توانند به شایستگی این مرکز را اداره کنند.
این باستان شناس پیشکسوت گفت: با توجه به نکاتی که در بالا به آنها اشاره شد، طرح های پیشنهادی برنامه ساماندهی انبارهای قلعه شوش و ایجادیک بنیاد پژوهشی بر پایه مواد باستانی و تقویت موزه شوش و ارتقای آن به سطحی جهانی در دستور کار است .
او افزود: تهیه فهرستی از تمامی اشیا در انبارها، تاریخگذاری، و پی بردن به محل کشف آنها ،مستند نگاری اشیا و سفال ها از راه طراحی و عکس برداری در تهیه شناسنامه باستانی و تاریخی و همچنین تهیه یک بانک اطلاعاتی کامپیوتری که بتوان در محیط آن تمام دادهای باستان شناختی و نوشتاری را داده پردازی کرد ضروری است .
به گفته این استاد ایرانی دانشگاه شیکاگو ایجاد یک سایت اینترنتی که شامل اطلاعاتی در باره مرکز پژوهشی و شرایط کار در این مرکز باشد، انتقال اشیا به مخزن های تازه تأسیس در بخش جنوبی موزه و تأسیس سالن مطالعه در کنار آن برای پژوهشگران به منظور دسترسی مستقیم به مدارک مادی و نوشتاری، پرورش و آموزش یک کادر آکادمیک بومی که بتواند در آینده به پیشبرد، غنا، و اداره این کانون مبادرت ورزد وبسط و گسترش موزه شوش با طرح و موازین بین المللی و غناسازی آن با برخی از مواد در انبارهای قلعه شوش نیز از دیگر طرح های پیشنهادی در این زمینه است.