عکاس فرانسوی، اِریک لافورگ، تا بحال شش بار به بازدید از کره شمالی رفته است و صدها عکس از این کشور منتشر کرده است. اما این دلیل ممنوع الورود شدن او به خاک این کشور نبود، بلکه یک نظر نه چندان مناسب در مورد این کشور باعث شد که دیگر او را نپذیرند.
به گزارش سایت توریست‌ها به نقل از بیزینس اینسایدر ؛ لافورگ دیده بود که توریست‌های اسپانیایی لباس‌های کیم جونگ ایل، رهبر کرۀ شمالی را، پوشیده‌اند و به یکی از دوستان خود گفته بود که احتمالا بعد از بازگشت به اسپانیا دیگر هیچوقت اینها را نخواهند پوشید. اسپانیایی‌ها هم این را می‌شنوند و به راهنمای خود می گویند. یک ماه بعد از بازگشت از سفر، لافورگ نامهای همراه با عکس‌های خود دریافت می‌کند که توضیح می‌دهد این عکس‌ها برای کره شمالی وجهۀ خوبی ندارند و در نتیجه او نمی‌تواند به این کشور بازگردد.
لافورگ به Business Insider گفت “آنها می‌دانند که وقتی من به آنجا می‌روم، عکس می‌اندازم. آنها از درآمد صنعت توریسم راضی هستند، اما تا زمانی که این موضوع برای یکی از بزرگان این کشور مشکل ایجاد نکند.”
لافورگ همیشه از این موضوع آگاه بوده است، ولی در طول سال‌ها، همانطور که خود می گوید، طبق “اصول آنها” بازی کرده است تا بتواند عکس‌های بی نظیری را از وضعیت این کشور به ثبت برسانید. او می گوید “رژیم کرۀ شمالی هر چیزی که از کشور خارج می‌شود را کنترل می‌کند. حتی وقتی که به من اجازه می‌دهند از بچه‌هایی که لبخند می‌زنند عکس بگیرم، برای این است که نتیجۀ مثبتی برای کشور دارد و وجهۀ خوبی را به جهان نشان می‌دهد. من هم این عکس‌ها را می‌گیرم چون یک جمعیت واقعی از مردم وجود دارند که خوشحال هستند و من می‌خواهم این را ثبت کنم… درست است که مردم کرۀ شمالی شستشوی ذهنی شدهاند، اما آنها هم مثل همۀ آدم‌های دیگر در دنیا زندگی می‌کنند.”
لافورگ یک گلچین فوق العاده از عکس‌هایی که در طول سفرهای خود به کرۀ شمالی گرفته است را نیز در اختیار ما قرار داد. بسیاری از این عکس‌ها در تقویمی که او در مورد کرۀ شمالی منتشر کرده است نیز آمدهاند.
این فرودگاه پیونگ‌یانگ است، جایی که لافورگ از طریق آن وارد این کشور می‌شد.
همۀ توریست‌ها می‌بایست طبق یک تور برنامه ریزی شده به دیدن جذابیت‌های کرۀ شمالی بپردازند. طبق گفته‌های لافورگ، راهنما بخش‌های بیشتری از کشور را به یک توریست نشان می‌دهد تا یک خبرنگار، بنابراین او همیشه خود را یک توریست معرفی می‌کند.
هر بار که لافورگ به دیدن این کشور رفته است، راهنماها تلاش کردند او را به همان تور “قدیمی” ببرند و مکان‌های مشخصی را به او نشان دهند.
برای جلوگیری کردن از این، او شروع به ورود به این کشور در زمان‌هایی کرد که مراسم‌های مختلفی از قبیل بازی‌های تودهای آریرانگ برگزار می‌شد.
بازی‌های تودهای هر ساله برگزار می‌گردند تا داستان کرۀ شمالی را روایت کنند. این بازی‌ها شامل اجراهای پیچیده و هماهنگی می‌شوند که شرکت داشتن در آنها یک افتخار بزرگ محسوب می‌شود.
لافورگ این عکس را در روز ملی گرفت، وقتی که شهروندان روز اعلام استقلال خود در سال 1948 را جشن می‌گیرند.
در پانزدهم آوریل، مردمِ کرۀ شمالی تولد کیم ایل سونگ را جشن می‌گیرند. در طی این مراسم، بیش از صد هزار رقاص در میدان کیم ایل سونگ نمایش اجرا می‌کنند.
لافورگ می‌گوید که کره شمالی، از اولین باری که در سال 2008 به دیدن این کشور رفته، به طرز قابل توجهی تغییر کرده است. طبق حرف‌های او، تنها چیزی که در این کشور عوض نشده رژیم آن است.
وقتی که او در سال 2008 برای اولین بار به دیدن این کشور می‌رود، تقریبا هیچ کسی برای بازدید از این کشور نمی‌آمده است.
ولی اکنون، دیدن افرادی از نقاط مختلف دنیا برای مردم کرۀ شمالی بسیار عادی‌تر شده است. این عکسِ زنانی کرهای است که در ژاپن بزرگ شده و زندگی می‌کنند. آنها همزمان با لافورگ مشغول سیاحت در کرۀ شمالی بودهاند.
بسیاری از مردم کرۀ شمالی اکنون از محصولات چینی استفاده می‌کنند. اما از بین بچه‌هایی که او با آنها صحبت کرده بود، هیچکس میکی ماوس را نمی‌شناخته است و تنها یکبار عکس او را پشت یک کیف مدرسه دیده است.
لافورگ می‌گوید که او توانسته با اکثر افرادی که با آنها صحبت می‌کرده، مکالمه‌هایی واقعی داشته باشد، البته تا زمانی که در مورد سیاست صحبت نمی‌کرده است. خیلی‌ها دوست داشتهاند در مورد تیم‌های ورزشی گفتگو کنند.
موزۀ جنگ یکی از جاذبه‌های توریستی مهمِ پیونگ‌یانگ است. این موزه جنگ کره و تلاش‌های پیروزمندانۀ کرۀ شمالی در مقابل امپریالیست‌های آمریکایی را نشان می‌دهد.
تصویرهایی از کیم ایل سونگ و کیم جونگ ایل در همۀ جای کشور دیده می‌شوند، که از بالا به مردم نگاه می‌کنند. این موضوع انقدر جدی است که لافورگ یک مجموعه کامل از عکس‌ها را به تصاویر “رهبران بزرگ” این کشور اختصاص داده است.
همه ساله، فستیوال گل‌های پیونگ‌یانگ تولد کیم جونگ ایل را جشن می‌گیرد. جلوی ورودی این نمایشگاه گل، مردم کرۀ شمالی عکس‌هایی را در جلوی عکس رهبران خود می‌گیرند.
زمین‌های تفریحی بسیاری در پیونگ‌یانگ و بتازگی در شهرهای دیگر این کشور وجود دارند. در این زمین‌ها، اسباب بازی‌های مختلفی برای مردم کره شمالی تعبیه شده است.
این صحنۀ عاطفی در بین عشاق چیزی است که به ندرت در کرۀ شمالی دیده می‌شود. اکثر مواقع، زنان و مردان در مکان‌های عمومی کنار هم گرد نمی‌آیند.
لافورگ می‌گوید که دوقلوها و سه قلو‌های بسیاری، منجمله این سه قلوها که مشغول آوازخواندن در یک یتیم خانه هستند، بدون پدر و مادر زندگی می‌کنند. دلیل رسمی آن هم ناتوانی مالی والدین در بزرگ کردن دو یا سه کودک به طور همزمان است.
معلمی که در مدرسۀ کیم جونگ سوک در پیونگ‌یانگ مشغول تدریس به بچه‌ها است، در حالیکه بچهای تلاش می‌کند اسم هر حیوان را بگوید. بچه‌های دیگر حق ندارند به او کمک کنند.
بسیاری از بچه‌های کرۀ شمالی می‌بایست در برنامه‌های “پیشگام” شرکت کنند. در طول این برنامه‌ها، آنها در فعالیت‌هایی مثل کشاورزی شرکت کرده و کمک می‌کنند.
مردهای کرۀ شمالی می‌بایست حداقل برای شش سال در ارتش باقی بمانند. در طول این مدت آنها ارتباط محدودی با خانواده‌های خود دارند.
مردم کرۀ شمالی از یک نوع بخصوص از گل پلاستیکی بنام کیمجونگلیا به عنوان هدیه استفاده می‌کنند.
یک سرباز در جلوی هتل ریوگیانگ ایستاده است. این هتل از سال 1987 در دست ساخت بوده و هنوز کار ساخت آن تمام نشده است. شرکت مصری اراسکام قبول کرده است که کار ساخت این برج را به پایان برساند و در عوض آن حق ارائه دادن خدمات گوشی همراه را در کره شمالی بدست بگیرد.
بسیاری از مردم کره شمالی اکنون موبایل دارند، اراسکام می‌گوید که آنها به 75% از جمعیت کره شمالی سرویس می‌دهند. با اینحال، تلفن‌های همراه محدود به تماس‌های داخلی هستند.
لافورگ می‌گوید که بسیاری از روستایی‌های کره شمالی اعتماد کمتری به خارجی‌ها دارند، چرا که تحصیلات کمتری دارند. اما این زن رفتاری دوستانه داشته است.
لافورگ یکبار در کنار دریای چیلبو در یک روستای ساحلی اقامت گزیده است.
این زوج میزبان لافورگ و بسیاری توریست‌های دیگر در روستای ساحلی بودهاند.
بزرگ این روستا به لافورگ تصویری از پسر خود را نشان داده است که به گفته او تا “زمان یکی شدن دوبارۀ کره” در ارتش باقی خواهند ماند.
در اینجا، مردم کره شمالی زمانی را که در ایستگاه پوهونگ منتظر قطار هستند را با خواندن اخبار پر می‌کنند. پوهونگ به معنی نوسازی است. هر هفده ایستگاه متروی پیونگ‌یانگ نام‌هایی مثل نوسازی، بازگشت پیروزمندانه، بهشت و افتخار دارند.
پیونگ‌یانگ شاید آنجایی باشد که مردم خوش شانستر کره شمالی در آن زندگی می‌کنند.
اما معنی‌اش آن نیست که این شهر خیلی به روز است. بسیاری از ساختمان‌ها قدیمی هستند و سیستم گرمایشی و آب آشامیدنی ندارند.
لافورگ بیشتر به دیدن مناظر دوردست کره شمالی علاقه داشته است، طبق گفتۀ خودش واقعی‌ترین و بدون سانسورترین صحنه‌ها را در کره شمالی می‌توان در جاده دید.
در ششمین سفر لافورگ، او بالاخره موفق شد از چونگجین در شمال این کشور دیدن کند، جایی که او مثال‌های وحشتناکی از فقر را دید. اما راهنماها دوربین او و دیگر توریست‌ها را در این قسمت از سفر توقیف کردند.
لافورگ در طول سفرهایش تنها دوبار مستقیما از گرفتن یک عکس منع شده بود. او می‌گوید که اگر شما همچون یک توریست واقعی رفتار کنید، احتمال اینکه مقامات شما را اذیت کنند بسیار کم است.
لافورگ می‌گوید که او عاشق عکاسی از کره شمالی بوده چرا که می‌خواسته احساسات واقعی مردم این کشور را به دنیا نشان دهد. به گفتۀ خود او “آنها ربات نیستند.”
