یک فعال اکوتوریسم و بوم‌گردی با اعلام این هشدار که بزرگ‌نمایی‌های غیرکارشناسی به زودی چالشی برای گردشگری و بوم گردی کشور بوجود می‌آورد، گفت: «به تصویر کشیدن تخیلات برخی اشخاص مدعیِ توسعه گردشگری بومی و روستایی در صدا و سیما و به دنبال آن تخصیص وام‌های کارمزدی شرکت تعاونی روستایی سبب شده افرادی بدون شناخت از گردشگری، با دریافت مجوز تاسیس اقامتگاه وارد این عرصه شوند.»
امیر میری که اقامتگاه بوم‌گردی را در پاسارگارد (سعادت شهر) استان فارس مدیریت می‌کند، با بیان دل‌مشغولی هایش با خبرنگار گردشگری ایسنا برای راهنمایی آنهایی که قصد فعالیت در گردشگری بومی را دارند، آن هم در روزگاری که معتقد است تب گردشگری فراگیر شده، اظهار کرد: در هر کوی و برزنی صحبت از سرمایه‌گذاری در صنعت گردشگری بویژه بوم‌گردی است، به طوریکه در بیشتر استان‌ها، معاونت‌های گردشگری درگیر صدور مجوز برای تاسیس اقامتگاه است؛ اما متاسفانه چند وقتی است به بهانه رونق اقتصادی و صنعت گردشگری جایگاه خانه و اقامتگاه‌های بوم‌گردی به بنگاه‌های اقتصادی “تنزل” یافته و تعریف نادرستی تحت عنوان محل کسب و کار و دلالی گردشگر در نزد صدا و سیما، میراث فرهنگی و گردشگری و متقاضیان تاسیس اقامتگاه، رواج یافته و خالی کردن جیب گردشگر به هر قیمتی دستاویزی برای رونق این بخش شده است.
او معتقد است: به کار بردن واژه‌هایی چون “مشتری ” و “مسافر” در کنار بیان و باور آن که “گردشگر” دلارهای باد آورده است که این سبک و سیاق کاری بس بیهوده است، تیشه بر ریشه فرهنگ بومی می‌زند و درخت تنومند آن را می‌خشکاند و برند گردشگری مبتنی بر مهرورزی ایرانی را به نابودی می‌کشاند. این نوع تفکر “سیه‌روزی فرهنگی” را به دنبال خواهد داشت.
میری تاکید کرد: متولیان و مسئولان میراث فرهنگی و دهیاران باید با آگاهی‌سازی متقاضیان این نوع گردشگری و تاکید بر فعالیت اقتصادی مبتنی بر فرهنگ با آموزش، مطالعه، آشنایی و استفاده از کتاب‌هایی همچون شناخت صنعت جهانگردی، شناخت صنایع‌دستی، شناخت روحیات ملل، اکوتوریسم و توسعه پایدار متقاضیان را به تاسیس اقامتگاه بوم‌گردی سوق دهند.
این عضو خوشه‌سار بوم‌گردی اظهار کرد: پرداختن به فعالیت‌های محیط‌زیستی، احیاء صنایع‌دستی و دست‌بافت، پخت خوراک‌های بومی و رونق خانه ایرانی، اصل و اساس گردشگری بومی را شکل می‌دهد و جذب مخاطب آگاه و خاص اقتصاد جامعه محلی را شکوفا خواهد کرد.
وی در تشریح ماهیت واقعی اقامتگاه‌های بوم‌گردی افزود: رشد صنعت گردشگری و استقبال گردشگران داخلی و خارجی از گردشگری بومی، تاسیس “اقامتگاه بوم‌گردی” را به یکی از ظرفیت‌های اقتصادی و سیاست‌های کلان کشور در این “صنعت” تبدیل کرده است. نزدیک به دو دهه از تاسیس اقامتگاه‌های بوم‌گردی در ایران نیز می‌گذرد و فعالان این حوزه و اقامتگاه‌های آنها کاملا مشخص است.
وی اضافه کرد: تاسیس این اقامتگاه‌ها با هدف “توسعه پایدار”، احیا “ارزش‌های بومی و سنتی”، “حفظ محیط‌زیست” و کمک به “اقتصاد جامعه محلی” امکان یافته و این مهم از ارکان تاثیرگذار در تاسیس و فعالیت در این حوزه است.
این فعال اکوتوریسم و گردشگری نجومی یادآور شد: اقامتگاه بوم‌گردی یک فعالیت فرهنگی و مبتنی بر مهمان‌نوازی ایرانی است که “مهمان” و جایگاه آن نقش تعیین‌کننده‌ای در رونق این واحد اقامتی دارد. مهمان از دو بخش”مه” + “مان” تشکیل شده که مفهوم “بزرگ ماندنی” در آن مستتر است و جایگاه مهمان را در نزد جهانیان به تصویر کشیده و مهرورزی و مهمان‌نوازی ایرانی را به برندی در گردشگری تبدیل می‌کند.
وی افزود: “خانه” و “مهمان‌نوازی” با این نوع فعالیت پیوند خورده و اقتصاد مبتنی بر”فرهنگ”، بُن‌مایه ایجاد و فعالیت در این حوزه است. انتقال حس، ایرانی زیستن و تجربه زندگی ایرانی با اقلیم‌های مختلف با تکیه بر مهمان‌نوازی و مهرورزی ایرانی، گردشگر را به سمت این خانه‌ها می‌کشاند و این خود دلیلی برای رونق این خانه‌ها است.
میری همچنین تاکید کرد: چرخه اقتصادی اقامتگاه‌های بوم‌گردی که مروج اصلی آن در اعضای خوشه‌سار خلاصه می‌شود، مبتنی بر فرهنگ بوده و اقتصاد فرهنگی را متبلور می‌کند و رونق آن بر اساس آگاهی مخاطب و درک آن از تجربه زیستن به سبک ایرانی شکل می‌گیرد.