دانشجوی رشته موسیقی دانشگاه تهران بوده و از شلوغی پایتخت خسته شده، در بخش‌های مختلف ایران از جنگل‌های دوهزار تا شمال و جنوب خراسان زندگی کرده و حالا به کویر رسیده است. او به اتفاق دوستانش برای سفر 3 روزه به کویر رفته و سپس همان‌جا ماندگار شده است.
به گزارش خبرنگار گردشگری ایسنا، سهراب صارمی 28 ساله است، موسیقی سنتی می‌نوازد و از این طریق امرار معاش می‌کند. هنگامی که سهراب در جنگل زندگی می‌کرده، علاوه‌بر اینکه می‌نواخته، ساز هم می‌ساخته است.
این پسر جوان سبک شخصی خودش را برای نواختن دارد و می‌گوید: به قول شکسپیر هنر بیان احساسات درونی انسانهاست.
گروه‌های گردشگری که به کویر می‌آیند، بخشی از زمان خود را در خانه او به دور آتش می‌نشینند و به دوتار و سه‌تار سهراب گوش می‌سپارند. دل کویر از نواختن موسیقی سنتی سهراب پر می‌شود و ستاره‌های آسمان را پررنگ‌تر نشان می‌دهد. گردشگران هم از گوش دادن به سازهای او سرمست می‌شوند.
او آنقدر مهمان‌نواز است که در ازای 6 هزار تومانی که از گردشگران بابت ورودی اجرای موسیقی‌اش می‌گیرد، از آنها با چای هیزمی و شیرینی سنتی و شکلات پذیرایی می‌کند. این مبلغ بنابر قدرت مالی گردشگرانی که می‌خواهند به موسیقی سهراب گوش دهند، حتی کمتر هم می‌شود. سهراب در یک هفته، پنج تا شش بار اجرای موسیقی دارد.
او که در کنار موسیقی تئاتر هم کار می‌کرده است، می‌گوید: از اینکه در تئاتر شهر نمایش اجرا کنم و در راه باشم تا سر تمرین بروم و برگردم خسته شده بودم، بنابراین به جنگل زدم. اول فکر می‌کردم زندگی در آنجا باید سخت باشد، اما بعد از چند روز متوجه شدم که زندگی در جنگل چقدر ساده است. چون بعد از ماه‌ها رفتن و برگشتن سر تمرین تئاتر نهایتا می‌توانستم نمایشی که برایش ماه‌ها زحمت بسیاری کشیده‌ام را تنها 10 روز اجرا کنم.
او تک فرزند خانواده است و اظهار می‌کند: خانواده‌ام بعد از اینکه من تصمیم گرفتم این چنین زندگی کنم، کمی مشکل داشتند اما زمانی که آمدند و زندگی من را از نزدیک دیدند با این قضیه کنار آمدند.
سهراب از زندگی در کویر راضی است. او در خانه‌اش در روستای مصر دو بزغاله دارد که نام یکی از آنها “فت” و دیگری “کثا” است و می‌گوید: وقتی می‌توانم این چنین اینجا کار کنم و زندگی ساده‌ای داشته باشم و یک لقمه نان دربیاورم، برایم کافی است؛ دیگر چه چیزی می‌توانم از رندگی بخواهم؟