گردشگری

در سال 2011 سازمان جهانی جهانگردی به آلمانی­‌ها لقب “ولخرج­‌ترین گردشگران دنیا” را داد، گردشگرانی که فقط 0.45 درصد از سهم بازار گردشگری ورودی به ایران را در سال 2013 به خود اختصاص دادند.

به گزارش خبرنگار گردشگری ایسنا، طبق اعلام سازمان جهانی جهانگردی، در سال 2013 یک میلیون و 779 هزار و 638 گردشگر از اروپا به ایران سفر کردند که سهم آن از بازار گردشگری ورودی ایران 37.32 درصد بود.

اروپا و به‌ویژه کشورهای حوزه غرب آن از جمله بازارهای قدیمی و یا سنتی گردشگری ایران محسوب می­‌شود که در گذشته سهم زیادی در گردشگری ورودی به ایران داشته است؛ اما با تغییر اوضاع سیاسی جهان و اعمال تحریم­‌های بیشتر، این جورچین تا حدی بهم خورده است.

اگرچه در دو سال اخیر اروپایی­‌ها تمایل بیشتری برای سفر به ایران نشان داده­‌اند و گزارش­‌های مجامع گردشگری مؤید آن است؛ اما برای کسب سهم بیشتر از این بازار که درآمدزایی بهتری می­‌تواند برای صنعت گردشگری ایران داشته باشد، راه طولانی در پیش است؛ چرا که اکنون بسیاری از دولت­‌ها منتظر تعیین تکلیف تفاهمنامه هسته­‌ای ایران هستند تا در خطوط قرمز خود بازنگری کنند.

براساس تقسیم­‌بندی سازمان جهانی جهانگردی، قاره اروپا شامل پنج منطقه و 41 کشور می­‌شود که اروپای شرقی و مرکزی که کشورهایی چون ارمنستان، آذربایجان، بلغارستان، جمهوری چک، گرجستان، مجارستان، قزاقستان، قرقیزستان، لیتوانی، لهستان، رومانی، روسیه، تاجیکستان، ترکمنستان، اوکراین و ازبکستان را شامل می­‌شود، جمعا بیشترین تعداد گردشگر را در بین سایر کشورهای اروپایی به ایران فرستادند. البته این سهم مرهون حجم مسافرانی است که از آذربایجان به ایران آمده­‌اند.

در سال 2013 یک میلیون و 303 هزار و 687 گردشگر از اروپای شرقی و مرکزی به ایران سفر کردند که بیشترین گردشگران آن از جمهوری آذربایجان بود. مسافرانی که البته بیشتر برای درمان ارزان­تر بار سفر به ایران بسته­‌اند.

سال 2013 یک میلیون و 77 هزار و 713 نفر از آذربایجان به ایران آمدند.

آمارهای سازمان جهانی جهانگردی نشان می­‌دهد، تعداد گردشگرانی که از اروپا در فاصله سال­‌ها 2009 تا 2013 به ایران سفر کردند با اوج و فرود زیادی همراه بوده که تحولات سیاسی و روابط دیپلماتیک کشورها در آن نقش موثری داشته است.

آلمان یکی از مهمترین و البته قدیمی­‌ترین بازارهای سنتی گردشگری ایران است که گردشگران آن براساس گزارش سازمان جهانی جهانگردی در سال 2011 بیشترین میزان هزینه­‌کرد را در سفرهای خارجی داشتند. آن­ها برای دنیا 84 میلیارد دلار آورده اقتصادی داشتند.

ایران در دهه 70 شمسی و همچنین پیش از انقلاب بیشترین گردشگران­‌اش را از کشور آلمان داشت. همین حالا سهم آلمان از بازار گردشگری ورودی ایران در مقایسه با سایر کشورهای اروپایی البته به جز آذربایجان، ترکیه و ترکمنستان بیشتر است، هرچند این سهم چندان چشمگیر نیست. در سال 2013 حدود 21 هزار و 242 گردشگر از آلمان به ایران سفر کردند.

انگلیس که یکی دیگر از بازارهای سنتی گردشگری ایران به شمار می­‌آید، در چند سال اخیر تعاملات گردشگری­‌اش با ایران به شدت تحت تاثیر تنش­‌های سیاسی و روابط دیپلماتیک قرار گرفته است.

انگلیسی­‌ها که در رتبه­‌بندی سازمان جهانی جهانگردی در بین گردشگرانی که بیشترین میزان هزینه­‌کرد را در سفرهای خارجی دارند، جایگاه بالایی دارند و بعد از چینی­‌ها در رتبه چهارم قرار گرفته­‌اند، تنها 0.11 درصد از سهم بازار گردشگری ورودی به ایران را به خود اختصاص داده­‌اند.

سال 2013 پنج هزار و 449 گردشگر انگلیسی به ایران سفر کردند. تعداد گردشگران انگلیسی در سال قبل­تر از آن یعنی 2012 و یک سال پس از تعطیل شدن سفارتخانه­های ایران و انگلیس در دو کشور، به شدت کاهش داشت. آن سال سه هزار و 842 گردشگر از این کشور به ایران سفر کردند، درحالی­که سال 2011 شش هزار و 551 گردشگر از انگلیس به ایران آمده بودند.

اما فرانسه که به واسطه تعاملات باستان­‌شناسی که از گذشته با ایران داشت، بازار سنتی مهم دیگری محسوب می­‌شد، اکنون به شدت تحت تاثیر تنش­‌های سیاسی قرار گرفته است. دولت فرانسه مانند سایر کشورهای اروپایی به اتباع­ش درباره سفر به ایران هشدار جدی داده و گردشگران این کشور در چند سال اخیر چنان محتاط عمل کرده­‌اند که با کوچکترین چالش در هر گوشه از دنیا درباره سفر به ایران تجدید نظر کرده­‌اند، هرچند گفته می­‌شود در یکی دو سال اخیر با تلطیف فضای سیاسی، اوضاع این بازار کمی تغییر کرده و با روند مثبتی همراه شده است.

در سال 2013 هفت هزار و 271 گردشگر فرانسوی به ایران سفر کردند که سهم این کشور در بین اروپایی­‌ها از بازار گردشگری ورودی ایران 0.15 درصد بوده است.

بازارهای سنتی گردشگری ایران طبق اظهارات مجریان تور و گزارش‌های سازمان جهانی جهانگردی با آن­که در بین کشورهای صادرکننده گردشگر بیشترین میزان هزینه­‌کرد را داشته­‌اند، اما در چند سال اخیر به واسطه شرایط سیاسی جایگاه برتر خود را در برنامه­‌ریزی­‌ها و اسناد بالادستی از دست داده­‌اند و اولویت بخشی به آن­ها پس از کشورهای اسلامی، همسایه و آسیای شرقی قرار گرفته است.