به اندازه بلیت پرواز یک‌طرفه تهران قشم باید پول داد تا از این سر جزیره به آن سرش رفت و طولانی‌ترین غار نمکی جهان را دید، غاری که این روزها دلگشاتر شده تا راه برای ورود گردشگران به داخلش بازتر شود، غافل از این که راه دسترسی به این غار هنوز ابتدایی‌ترین شکل ممکن را دارد، خاکی و سنگلاخی.
راننده‌های جزیره قشم برای جابجایی مسافران از شهر قشم تا غار نمکی، 250 تا 300 هزار تومان می‌گیرند، تقریبا همان پولی که برای بلیت پرواز یک‌طرفه تهران قشم دادم تا به جزیره بروم و شاهد اتفاقاتی باشم که در گنبد نمکی قشم در حال وقوع است، گنبدی که روزی در فهرست ژئوپارک‌های جهانی یونسکو جایگاهی داشت.
به گزارش خبرنگار گردشگری ایسنا، گنبد و غار نمکی در غرب جزیره واقع شده، راه دسترسی به آن طولانی و صعب‌العبور است. هر راننده‌ای قبول نمی‌کند مسافر به آنجا ببرد، مگر در ازای گرفتن پول بیشتر. نرخ جابجایی راننده‌های جزیره ساعتی 20 هزار تومان است، اما برای رفتن به غار نمکی حاضر نیستند با چنین نرخی مسافر جابجا کنند و قیمت را به قول خودشان توافقی تعیین می‌کنند، رقمی بین 250 تا 300 هزار تومان. من حتی تا 350 هزار تومان هم رقم پیشنهادی از برخی راننده تاکسی‌ها داشتم. علت این گرانی، جاده‌ای خاکی منتهی به گنبد و غار نمکی است.
کمی بعد از تابلویی که رویش نوشته شده 20 کیلومتر تا غار نمکی، جاده خاکی آغاز می‌شود که تا دهانه‌های غار گندی نمکی ادامه دارد.
حال در چنین شرایطی که ابتدایی‌ترین زیرساخت، یعنی راه دسترسی به ژئوسایت نمکی قشم فراهم نیست، مسوولان اداره ژئوپارک تصمیم گرفته‌اند غار را با هدف توسعه گردشگری سامان‌دهی کنند! غافل از اینکه رییس ژئوپارک جهانی قرار است اوایل سال آینده از این ژئوپارک بازدید کند و معلوم نیست وقتی شاهد تخریب بخشی از ژئوپارک باشد، چه تصمیمی برای تنها ژئوپارک خاورمیانه می‌گیرد.
ردپای “لودر 400” و “بابْکت” در محوطه بیرونی غار دیده می‌شود و البته راهی که در اطراف آن هموار شده تا ماشین‌های دو دیفرانسیل خود را از این میان‌بر، سریعتر مقابل دهانه‌های غار برسانند. لودرها جوی آبی را که با کریستال‌های ریزنمک ترکیب شده بود و زمانی از غار بیرون می‌آمد زیر گرفته‌اند.
دیوارهای نمکی اطراف دهنه‌ی غاری که قرار است گردشگری شود زیر تیغه‌ی لودرها نابود شده و تا 20 متری غار فراخ شده است، در محوطه‌ی بیرونی غار، حوضچه‌ی نمکی ایجاد شده که همان لودرها درست کرده‌اند تا آب در این حوضچه‌ها جمع شود به اصطلاح جایی برای نمک‌درمانی گردشگران شود، همان حوضچه‌ای که معاون فرهنگی، اجتماعی و گردشگری جزیره می‌گفت؛ قبلا وجود داشته و الان فقط لایروبی شده است!
در داخل غار، سنگ‌های بزرگی بود که گاهی گردشگران روی آن می‌نشستند و استراحت می‌کردند و محو تماشای رگه‌های رنگارنگ نمک می‌شدند، اما حالا خبری از آن‌ها نیست، آن سنگ‌ها را به همراه توده‌ای از نمک به بیرون غار منتقل کرده‌اند. خوشبختانه لودر هنگام جاده‌سازی در داخل غار به یک مانع برخورد کرده و دیگر ادامه نداده، وگرنه معلوم نبود این عملیات راه‌سازی تا کجا قرار بود ادامه پیدا کند؟!
همه این دخل و تصرف‌ها در ژئوسایت نمکی ژئوپارک قشم درحالی رخ داده که مسوولان منطقه آزاد قشم و البته حامی نخست ژئوپارک، یعنی همان اداره ژئوپارک که مجری این عملیات است، بر آن هستند تا اقدامات خود را از این منظر که غار طولانی نمکدان دست نخورده مانده و این اقدامات در غار دیگری انجام شده، توجیه کنند، غافل از اینکه مساله حفاظت از حریم و زون گنبد نمکی مطرح است نه یک غار طولانی.
از طرف دیگر این همه این دلسوزی برای گردشگران درحالی صورت می‌گیرد که هنوز راه دسترسی به این ژئوسایت مهم خراب است و زیرساخت‌ها برای جذب گردشگر به آن محدوده فراهم نیست، منطقه و سایت برای ورود گردشگر ظرفیت‌سنجی و ایمن نشده، طرح گردشگری خاص این ژئوسایت وجود ندارد، گنبد و غار برای بازدید گردشگران سطح‌بندی نشده و هیچ تدبیر امنیتی برای حفظ جان گردشگران هنگام بازدید از این غار ناپایدار اتخاذ نشده است.
تازگی‌ها هم شنیده شده غارنوردان حرفه‌ای برخلاف گردشگران به سختی اجازه ورود به غار نمکدان را پیدا می‌کنند، مگر آنکه به اداره ژئوپارک مراجعه کنند پول بدهند، راهنما و تجهیزات بگیرند و بعد مجوز می‌گیرند که داخل شوند.
گزارش و عکس: سمیه حسنلو، خبرنگار ایسنا